Antony (Anthony, Antonius) Paczoszka (Pacosska, Pacoscha)
Złotnik, syn Mikołaja, krakowskiego kuśnierza, brat Mikołaja, złotnika zwanego Utratką, i Bartłomieja, rajcy (nr 392). W 1560 roku oddany na naukę do warsztatu Piotra Leszczyńskiego, w 1569 roku sam już jako mistrz złotniczy przyjął czterech chłopców. W roku 1582 wybrany został starszym cechu złotników. Nie porzucając zawodu, na ponad 40 lat związał się z urzędami miejskimi. W latach 1555–1557, 1559, 1562–1565, 1569–1570, 1574, 1583, 1586, 1588–1590, to jest przez dziesięć kadencji, pełnił urząd ławnika sądowego. Z tak dużym doświadczeniem wszedł w roku 1591 do rady miejskiej, na miejsce zwolnione po zmarłym Pawle Krzywokolskim (nr 411). Zasiadał w radzie do roku 1597, dwukrotnie wchodząc w tym czasie w skład rady urzędującej i pełniąc funkcję burmistrza. Od roku 1592 był dożywotnio prowizorem szpitala św. Ducha. Prowadząc warsztat złotniczy, od 1592 roku dzierżawił od miasta topnię srebra, którą trzymał do śmierci. Był właścicielem domu położonego na rogu ulic Grodzkiej i Szerokiej (obecnie pl. Dominikański). W 1596 roku wezwani wiertelnicy miejscy zapisali w księdze, iż „tamże w tej kamienicy swej ukazał pan Antoni Paczoska ścianę murowaną telną, którąśmy widzieli obaloną od wierzchu do samej ziemie”. Był dwukrotnie żonaty: z Anną, córką Barbary Pilkarkowej, oraz z Magdaleną, siostrą rajcy Sebastiana Przybytka (nr 437), występującą po ślubie jako Antoniowa Paczosczyna. Zmarł przed 8 maja 1597 roku, pozostawiając córkę Annę.
