Andreas Cellari (Celary)
Kupiec, syn kupca mediolańskiego Jana. W Krakowie pojawił się w 1568 roku, w 1579 roku przyjął prawo miejskie. W roku 1593 Zygmunt III Waza wystawił mu dokument na indygenat (wnukowie Andrzeja, Paweł i Andrzej, otrzymali indygenat w roku 1662 i pieczętowali się herbem własnym Cellari). Urząd rajcy objął w roku 1601, zasiadał w radzie przez nieco ponad 15 lat. W tym czasie sześciokrotnie był powoływany do rady urzędującej, w której na przemian z innymi rajcami pełnił funkcję burmistrza. Gdy w czasie remontu wieży na ratuszu w roku 1611 umieszczano na niej gałkę, postanowiono w niej umieścić właśnie między innymi 4 srebrne monety zawinięte w papierową obwolutę z jego pieczęcią, co dowodzi jego pozycji w mieście. Zajmował się handlem towarami włoskimi. Interesy prowadził wraz ze starszym bratem Pawłem (ławnikiem miejskim w latach 1583–1586), z którym zgromadził duży majątek. Mieli w Rynku dwie kamienice (obecnie nr 19 i 27B). Posiadali też wieś Birków, Prądnik i ogrody na przedmieściu Kawiory. Cały majątek przeszedł na Andrzeja po śmierci brata w roku 1598. Andrzej przez lata procesował się z Janem Marszowskim, który zarzucił rajcom stronniczy wyrok w sprawie o uwięzienie jego krewnego w prywatnym mieszkaniu. Andrzej był żonaty z Małgorzatą Miączyńską. Miał z nią córki: między innymi Małgorzatę i Barbarę, oraz synów: Pawła, który zostanie racją (nr 467), i Andrzeja. Zmarł 2 marca 1616 roku. Jego miejsce w radzie zajął syn. W kościele Mariackim znajduje się okazały nagrobek obu braci, Andrzeja i Pawła, oraz ich żon, wykonany na początku XVII wieku z marmuru i piaskowca.
